Το Σάββατο 17 Ιουνίου 1973, ένα Ιλιούσιν 62 προσγειώθηκε στη στρατιωτική βάση Άντριους, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ουάσιγκτων. Ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ έγινε δεκτός από τον Υπ. Εξ. Ουΐλλιαμ Ρότζερς και τον βοηθό του Ουώλτερ Στέσελ, υπεύθυνο Ευρωπαϊκών υποθέσεων.
Ούτε φανφάρες, ούτε ύμνοι, ούτε καν κάποιο λογίδριο για το καλώς ήρθες… Η άφιξη ξένων προσωπικοτήτων στη βάση εκείνη επέτρεπε πάντοτε την μη τήρηση πρωτοκόλλου. Όμως η πρώτη επίσκεψη Σοβιετικού ηγέτη στις ΗΠΑ από το 1969, πραγματοποιούνταν σε ένα πολύ παράξενο κλίμα.
Ο Μπρέζνιεφ, στο απόγειο τότε της δύναμής του, πήγαινε να συναντήσει έναν αποδυναμωμένο αναξιόπιστο συνομιλητή. Τον Ιούνιο του 1973, το Γουώτεργκαίητ είχε γίνει εθνικό θρίλερ. Ο σεβασμός προς τον Λευκό Οίκο είχε χαθεί, καθώς οι αποκαλύψεις διαδέχονταν η μια την άλλη στις στήλες των εφημερίδων.
Ο Λευκός Οίκος όλο και περισσότερο έμοιαζε με μεθυσμένο καράβι και η άμυνά του κατέρρεε με ευκολία, που κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί. Λίγο πριν την αναχώρηση του για την Ουάσιγκτων ο Μπρέζνιεφ, έδωσε συνέντευξη σε Αμερικανικό κανάλι. Όταν ρωτήθηκε για το σκάνδαλο Γουώτεργκαίητ απήντησε: «Δεν είναι δική μας δουλειά αυτό. Θα το θεωρούσα απρέπεια εκ μέρους μου να εκφέρω γνώμη!!.». Ωστόσο οι Σοβιετικοί άρχιζαν διακριτικά αλλά σταθερά να αναθεωρούν τις θέσεις τους….
Οι απ’ ευθείας μεταδόσεις από την τηλεόραση των συνεδριάσεων της ανακριτικής επιτροπής, υπό το Γερουσιαστή Έρβιν, γίνονταν ολοένα και πιο βίαιες. Ούτε μια ημέρα δεν περνούσε χωρίς αποκαλύψεις.
Ο βασικότερος μάρτυρας, ο πρώην νομικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου Τζων Ντην, θα κατέθετε την εβδομάδα που ήταν εκεί ο Μπρέζνιεφ. Έτσι ο Σοβιετικός ηγέτης θα ήταν παρόν στη δημόσια κατηγορία, κατά του Προέδρου Νίξον με τον οποίο διαπραγματευόταν…..
Μοναδικός θετικός τομέας ήταν το εμπόριο. Οι κλασικές πολιτικές σχέσεις φαίνονταν να ξεπέφτουν σε μια διπλωματία του «ρουβλίου» και του «δολλαρίου». Ο Μπρέζνιεφ, τον οποίον συνόδευαν στο ταξείδι του στις ΗΠΑ πάνω από πενήντα ειδικοί του Υπουργείου Εξωτερικού Εμπορίου, είχε πει ότι είχε στο νου του οικονομικές συναλλαγές της τάξης των 250 δισεκατομμυρίων δολλαρίων, για τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Το ύψος των συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών ήταν, τότε, τρία δισεκατομμύρια δολλάρια το χρόνο, αριθμός μέτριος αν τον συγκρίνουμε με τα 30 δισεκατομμύρια δολλάρια του Αμερικανικού εμπορίου με την Δυτική Ευρώπη!…..
Μια εσωτερική μεταβολή (η κρίση εξουσίας στις ΗΠΑ) συνέπιπτε με μια εξωτερική¨ τον αυξανόμενο ρόλο των οικονομικών ανταλλαγών και την κυριαρχική επίδραση του κόσμου των επιχειρήσεων, στη διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων.
Την Άνοιξη του 1973, ο Νίξον είχε δεχθεί να δημιουργηθεί η Ηστ-Γουεστ Τρεηντ Πόλισι Κομμίτι, υπό την προεδρία του Τζωρτζ Σουλτς (είναι ο ίδιος που ορίστηκε Υπ. Εξ. Στην κυβέρνηση του Ρήγκαν), οικονομικού Συμβούλου του Προέδρου και του Υπουργού Συντονισμού. Στο Όργανο αυτό συμμετείχαν ακόμη, ο Χένρι Κίσσιγκερ, ο Υπουργός Εμπορίου Ντεντ και ο Προεδρικός σύμβουλος Ουΐλλιαμ Έμπερλε!….
Ως αντικείμενο είχε την επεξεργασία της Αμερικανικής πολιτικής εξαγωγών, που δεν θα υπόκειται σε κανέναν ΕΛΕΓΧΟ!…
Το Υπ. Άμυνας που θα μπορούσε να εγείρει αντιρρήσεις για την στρατιωτική χρήση ορισμένων από τα πωλούμενα ΥΛΙΚΑ, είχε κρατηθεί μακριά!….
Τον Ιούνιο, ύστερα από πολλών ωρών συνομιλίες στο Λευκό Οίκο, ο Νίξον και Μπρέζνιεφ αναγνωρίζουν την ανάγκη «να συσταθεί ένας ειδικός οργανισμός, για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη διακίνηση και να ενισχυθούν οι οικονομικές σχέσεις ανάμεσα στα δύο συστήματα, μέσα σε κλίμα αμοιβαίας ειλικρίνειας και κατανόησης».
Τον Σεπτέμβριο, ο Φρέντερικ Ντεντ συναντά για το θέμα αυτό τους υπευθύνους πολλών μεγάλων Αμερικανικών εταιριών. Την ίδια στιγμή ο Κένταλ φτάνει στη Μόσχα. Ο άνθρωπος που με τη βοήθεια του Νίξον κατάφερε όχι μόνον να εγκαταστήσει την Πέπσι Κόλα στην Σοβιετική Ένωση, αλλά και να πετύχει για το προϊόν του τεράστια διαφήμιση, έμμεσα χρηματοδοτούμενη από τους Σοβιετικούς, έγινε δεκτός από τον Μπρέζνιεφ!…… Οι δύο άντρες παραδέχθηκαν πως οι Αμερικανοσοβιετικές σχέσεις θα έπρεπε κάποτε να «θεσμοθετηθούν με την δημιουργία ενός κοινού εμπορικού ινστιτούτου».
Επιστρέφοντας ο Κένταλ στις ΗΠΑ, πηγαίνει κατ’ ευθείαν στην Καλιφορνέζικη κατοικία του Νίξον, στο Σαν Κλεμέντε.
Πενήντα δύο προσωπικότητες αποτελούν το διοικητικό συμβούλιο. Οι μισοί είναι Σοβιετικοί επίσημοι και εκπροσωπούν κυβερνητικές υπηρεσίες και εμπορικούς οργανισμούς. Από Αμερικανικής πλευράς η ΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ αποτελείται από τους: Άλντεν Κλώζεν, Πρόεδρο της Τράπεζας της Αμερικής, Μάϊκλ Φρώμπουργκ, Πρόεδρο της πρώτης εταιρίας Δημητριακών της Κοντινένταλ Γκραίην, τον Αρμάνδο Χάμμερ της Οξιντένταλ, τον Χάουαρντ Κλάρκ, Πρόεδρο της Αμέρικαν Εξπρές, τον Ρίτσαρντ Γκέστενμπεργκ, Πρόεδρο της Τζένεραλ Μότορς, τον Φρανκ Γκάρυ πρόεδρο της IBM, τον Ιρβινγκ Σαπίρο, Πρόεδρο της Ντυπόν, και τους Μπίζνες Ράουντέϊμπλ, τον Ρένζιναλντ Τζόουνς, Πρόεδρο της Τζένεραλ Ελέκτρικ, τον Νταίηβιντ Ροκφέλλερ, τον Στέφεν Μπέχτελ, τον Ουίλλιαμ Ρόμκουελ, Πρόεδρο της εταιρίας κατασκευής όπλων Ρόμκουελ Ιντερνάσιοναλ.
Πρόεδρος από Σοβιετικής πλευράς, ορίστηκε ο Βλαντιμίρ Αλχίμωφ, Υπ. Εξωτερικού Εμπορίου. Κένταλ και Αλχίμωφ γνωρίζονταν ακετά καλά εφ’ όσον είχαν διαπραγματευθεί επί μήνες την συμφωνία που κατέληξε τον τον Ιανουάριο του 1974, στην εγκατάσταση του εργοστασίου της Πέπσι Κόλα στο Νοβοροσίρσκ….
Στις 2 Δεκεμβρίου 1973, το US-USSR Τρεηντ εντ Εκονόμικ Κάνσιλ, εγκαινιάζει μόνιμο γραφείο στην Νέα Υόρκη, στη Λεωφόρο Παρκ 280 και ένα μήνα αργότερα παράρτημα στην Ουάσιγκτων, κοντά στο Λευκό Οίκο. Ο συντονισμός τους ανατίθεται στο Χάρολντ Σκοτ.
Αρχές Νοεμβρίου του 1973, είκοσι Σοβιετικοί ειδικοί της αεροναυτικής, υπό την ηγεσία του πρώτου Υφυπουργού Αεροπορίας, διαμένουν ινγκόγνιτο τρεις εβδομάδες στις ΗΠΑ!….. Επισκέπτονται επί ώρες τα εργοστάσια και τα εργαστήρια των πέντε ισχυρότερων εταιριών που συνεργάζονται με το ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ και δείχνουν ειδικό ενδιαφέρον, για τα ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ συστήματα ραντάρ που κατασκευάζει η Λόκχηντ!……
Ενώ η Σοβιετική αεροναυτική αποστολή διατρέχει τις ΗΠΑ, ασχολούμενη με την πρωτοποριακή τεχνολογία, ο Χιλιανός Πρόεδρος είναι νεκρός, ένα μήνα περίπου πριν, ενώ στην Ελλάδα, την ημέρα ακριβώς που οι Σοβιετικοί επισκέπτονται την Λόκχηντ (17 Νοεμβρίου 1973) την ίδια νύχτα, η Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα (ειδοποιημένη από την NSA) διατάσσει την εκκένωση του Πολυτεχνείου και την παύση του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον δικτάτορα Ιωαννίδη, για να προετοιμάσει ο δεύτερος την επέμβαση των Τούρκων στην ΚΥΠΡΟ!….
Δεν θα μπορούσε να σταθεί ο Αλλιέντε στην εξουσία, αν προχωρούσε σε εθνικοποιήσεις σε βάρος των Αμερικανών =, αλλά ούτε οι Έλληνες συνταγματάρχες που ήταν οπαδοί του ψυχρού πολέμου και εχθροί της ύφεσης. Το ζήτημα είναι, ότι δεν εγνώριζαν όλοι αυτοί τα εγκαίνια του ναού της ύφεσης, ούτε φυσικά και την λειτουργία του!……
Κανονικά οι δικτάτορες στην Ελλάδα, θα είχαν προσαρτηθεί στο σχέδιο «Δρόμος 1» που ίσχυε στη Χιλή από της 15 Σεπτεμβρίου του 1970!…..
Τότε συνεδρίασε η Ανωτάτη Ομάδα Επισκόπησης Καταστάσεων στο Λευκό Οίκο, για να δώσει ο Νίξον την έγκρισή του για την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος Αλλιέντε. Στην συνεδρίαση συμμετείχαν, ο ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ, ο ΤΖΟ ΣΙΣΚΟ, ο ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΧΕΛΜΣ, διευθυντής της CIA, ο Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας Κλέμες, ο Αρχηγός των Επιτελείων Στρατηγός Μπράουν, ο ΤΟΜ ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗΣ, διευθυντής συγκαλυμμένων επιχειρήσεων και ο ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΧΑΙΗΓΚ !….
Σύμφωνα με την μαρτυρία του Χαίηγκ στο γράφοντα, ο Πρόεδρος Νίξον συμφώνησε να εφαρμοστεί το σχέδιο για την Χιλή αλλά και για την Ελλάδα (το σχέδιο για την Ελλάδα ονομάστηκε Σχέδιο ΔΡΟΜΟΣ 1, παράρτημα), και μόνο χάρη στις ζωηρές επικλήσεις του Τζο Σίσκο, Υφυπουργού Εξωτερικών και ειδικού από το 1951, ματαιώθηκε η εφαρμογή του «Παραρτήματος του Σχεδίου» λόγω ακριβώς του Κυπριακού, το οποίο απαιτούσε μεθόδευση η οποία μόλις είχε αρχίσει.
Ο Νίξον υπεχώρησε και οι δικτάτορες και η Κύπρος πήραν παράταση… Αλλά τον Ιούνιο του 1973, ο Μπρέζνιεφ συμφώνησε με τον Νίξον και το οικονομικό κατεστημένο των ΗΠΑ στη δημιουργία του «Ναού της Ύφεσης» μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, η τύχη του Αλλιέντε και των δικτατόρων στην Αθήνα κρίθηκε!…….
Θυμηθείτε πότε εντάθηκε το κίνημα στο Πολυτεχνείο από τους «φοιτητές». Διορίστηκε λοιπόν ο Ιωαννίδης μόνο για να εφαρμοστεί το Σχέδιο, που θα έφερνε την ΚΥΠΡΟ στο σημερινό καθεστώς. Η αλλαγή του σκηνικού ( η επαναφορά των πολιτικών), ήταν το χρυσωμένο χάπι για τον Ελληνικό Λαό (έγινε το κακό στην Κύπρο αλλά τουλάχιστον έφυγαν οι δικτάτορες)!….
Στις 17 Οκτωβρίου 1973, ένα μήνα μετά το πραξικόπημα στη Χιλή, ο δικτάτορας Πινοσέτ δηλώνει; «Ο αληθινός εθνικισμός δεν συνίσταται στην απόρριψη του ξένου κεφαλαίου». Μια κοινοπραξία της Μπάνκερ Τραστ, της Φερστ Νάσιοναλ Σίτυ Μπανκ και της Τσέηζ, παραχωρεί στη Χιλή μια πρώτη δόση πιστώσεων 150 εκατομμυρίων δολλαρίων. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1974, ο Χιλιανός υπουργός οικονομικών συναντά στη Νέα Υόρκη, στη διάρκεια ενός γεύματος εκατό υπεύθυνους των μεγαλυτέρων Αμερικανικών Εταιριών!..
Αρχές Αυγούστου 1974, η ίδια ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑ, παραχωρεί στην ΕΛΛΑΔΑ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, 300 εκατομμύρια δολλάρια, σαν πρώτη δόση ενός δανείου 800 εκατομμυρίων δολλαρίων…..
Ο Καραμανλής είχε πληροφορηθεί από τον Κίσσιγκερ στ Μεμόριαλ της Νέας Υόρκης για την δημιουργία του «Ναού της Ύφεσης» και το Σχέδιο της εισβολής των ΤΟΥΡΚΩΝ. Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ!……..
Επιστρέφοντας από την Γαλλία και πριν αναχωρήσει για την Ελλάδα, διασταυρώνει την πληροφορία από τον Ζισκαρ ντε Εσταίν και τον Φρατζέσκο Κοσίγκα.
Αμέσως μετά, μεταμορφώνεται σε Ντε Γκωλ του 1974 (νεώτερη έκδοση). Είχε μια μεγάλη διαφορά με τον Ντε Γκωλ ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ….(ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ –ΤΣΙΠΡΑΣ –ΠΑΠΠΑΣ, ΣΗΜΕΡΑ)…..
Αναθεώρησε την έννοια κράτος – έθνος και ταυτιζόμενος με την λειτουργία του Ναού της Ύφεσης, ζήτησε αμέσως την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ΤΩΝ Ελευθέρων λαών, η οποία κηδεμονεύεται από τις ΗΠΑ!….
0 Comments